Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Μεγαλώνει και ...δαγκώνει!

Η κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος από τον Παναθηναϊκό δεν είναι τίποτα άλλο από την επιβράβευση της προσπάθειας που πραγματοποίησαν και πραγματοποιούν τη φετινή χρονιά άπαντες στο ποδοσφαιρικό τμήμα του "τριφυλλιού"...











 

Δεν είναι πως δεν μπορούσε να στραβώσει το ματς... Η κλασικότατη ευκαιρία του Σάλπι ίσως άλλαζε σε μεγάλο βαθμό τη ροή του αγώνα αυξάνοντας τις πιθανότητες κατάκτησης του τροπαίου από το δικέφαλο του Βορρά. Ποιος πίστευε όμως σ' αυτό όταν με εξαίρεση το τελευταίο τέταρτο του πρώτου ημιχρόνου σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι οι παίκτες του Παναθηναϊκού ήταν αυτοί που ανέβλυζαν δίψα, πάθος και πάνω απ' όλα ικανότητα για την κατάκτηση του στόχου. 

 

Λίγα πράγματα αρκεί να παρατηρήσεις σε ένα ματς για να διαπιστώσεις ποια ομάδα υπερτερεί αγωνιστικά. Όταν οι πράσινοι έχουν την πρώτη τους καλή ευκαιρία για γκολ πριν καν ολοκληρωθεί το πρώτο λεπτό του αγώνα αυτό αρκεί. Όταν στο μισάωρο οι τελικές προσπάθειες είναι 7-0 υπέρ του τριφυλλιού αρκεί επίσης. ΄Οταν ο αριστερός μπακ του τριφυλλιού, Νάνο, περνά σαν σταματημένους με σπριντ δύο αντιπάλους του στο τελευταίο δεκάλεπτο του αγώνα αρκεί ξανά. Όταν, με εξαίρεση όπως είπαμε το διάστημα 30' με 45', κάθε κατεβασιά των ποδοσφαιριστών του Αναστασίου μυρίζει γκολ στους παίκτες του δικεφάλου, φτάνει για να αποδείξει το ζητούμενο. Αναμφισβήτητα το κύπελλο πήγε στα χέρια της καλύτερης συνολικά ομάδας. ΠΡΟΣΟΧΗ, είπαμε πως αν το σκορ ήταν 1-1 στο ημίχρονο, που κάλλιστα θα μπορούσε να είναι, ίσως ήταν ο ΠΑΟΚ ο κυπελλούχος. Και σ' αυτή την περίπτωση, όμως, η καλύτερη ΟΜΑΔΑ θα ήταν και πάλι ο Παναθηναϊκός. 

 

Ένας Παναθηναϊκός που δείχνει πώς λειτουργεί και συμπεριφέρεται μια υγιής ομάδα που μόνο καλό κάνει στον αθλητισμό και δη στο ελληνικό ποδόσφαιρο που πρωτίστως πρέπει να ενδιαφέρει όλους. Ας παραδειγματιστούν οι αντίπαλοι από το πρότυπο του φετινού ΠΑΟ του Γιάννη Αναστασίου κι ας προσπαθήσουν να το αντιγράψουν και όχι να το υποτιμήσουν και να το διαγράψουν.

 

Δεν είναι το βέλτιστο να αποθεώνεις ένα παίκτη και να τον ξεχωρίζεις από τους υπολοίπους διότι διαταράσσονται οι ισορροπίες σε μια ομάδα. Όμως, αν αυτό συμβαίνει από τους συμπαίκτες του τότε το πράμα αλλάζει. Ο Μάρκους Μπεργκ αποδεικννύει σε κάθε ματς πόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής είναι. Είναι, ίσως, η επιτομή του ποδοσφαιριστή αφού σε όλους τους τομείς παρουσιάζεται αξιοπρεπέστατος. Βάζει την ομάδα πάνω απ' όλα και τον ενδιαφέρουν πρώτα οι συμπαίκτες του κι έπειτα οι ...ατζέντηδές του. Δύσκολα συναντά κανείς τέτοια ποδοσφαιρική παιδεία όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως.

 

Δεν είναι ανάγκη να πούμε ξανά καλά λόγια και να δώσουμε τα εύσημα στο Γιάννη Αναστασίου. Ο άνθρωπος αυτός γνωρίζει καλά τις δυνατότητές του και την πίστη που διαθέτει στη φιλοσοφία του. Ας συνεχίσει τη δουλειά του με το τεχνικό του επιτελείο με ηρεμία παρέα με την εμπιστοσύνη και την απόλυτη στήριξη της διοίκησης. Διότι η χρονιά τώρα ξεκινά για τον ...πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα Έλληνα προπονητή. 

 

 

 

Μετά την έκδηλη χαρά των φίλων του τριφυλλιού που από τον ...υποβιβασμό στην αρχή της χρονιάς βρέθηκαν ...κυπελλούχοι Ελλάδος και διεκδικητές της 1ης θέσης των playoff που οδηγεί στο Champions League, τα βλέμματα στρέφονται στους ερχόμενους έξι αγώνες με ΠΑΟΚ, Ατρόμητο και Αστέρα Τρίπολης που οδηγούν στο επιστέγασμα της αγωνιστικής παρουσίας και της οικονομικής ...άνθισης του τριφυλλιού που από μπουμπούκι τείνει να εξελιχθεί σε ...δάσος καταπράσινο, ανθοφόρο και περήφανο!

 

Υ.Γ.1. Ταχύτατη η ανάσχεση της μπάλας από τους πράσινους. Δυσκόλευαν σε μεγάλο βαθμό τις επιθετικές προσπάθειες των παικτών του ΠΑΟΚ.

 

Υ.Γ.2. Μεγάλη η διαφορά των δύο ομάδων σε φυσική κατάσταση.

 

Υ.Γ.3. Οι απουσίες ήταν σημαντικές για τον ΠΑΟΚ. Θα είχε σίγουρα περισσότερη τύχη...

 

Υ.Γ.4. Ο Νάνο μόνο ...νάνος δε μπορεί να χαρακτηριστεί. Δύο ασσίστ και απαράμιλλο τρέξιμο για 90 λεπτά. 

 

Υ.Γ.5. Λίγα παρατράγουδα αυτή τη φορά. Διαδικαστικά. Πρέπει να βάλεις νερό στην κατσαρόλα για να βράσεις μακαρόνια...


Υ.Γ.6. Συγχαρητήρια στους οπάδους του ΠΑΟ και δη του ΠΑΟΚ για το μεγάλο ταξίδι που έκαναν και την πικρή γεύση που πήραν. Τα έχουν ζήσει και άλλοι αυτά...

 

Υ.Γ.7. Η στιγμή που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ξάφνιασε και που μπορεί να χαρακτηριστεί έως και συγκινητική για τα ελληνικά δεδομένα ήταν το ...τριπλό σφιχταγκάλιασμα Σαββίδη-Αλαφούζου πριν τη σέντρα του τελικού. Ας γίνει επιτέλους το ποδόσφαιρο σεβασμός, διασκέδαση και τίποτα πραπάνω...

Δεν υπάρχουν σχόλια: